سلام دوستان ، وقتتون بخیر باشه. موضوعی که میخوام امروز پست کنم در مورد تماس واتزاپی منو یکی از رفیقام(خارج از ایران) در مورد اپلای کار و یه جاهایی اپلای تحصیلی بودش. یه نکته کلیدی تو صحبتامون مطرح شد که جفتمون حال کردیم. ناامیدی در اپلای کردن (چه تحصیلی و چه کاری) باعث میشه شما تلاش کافی رو انجام ندی و فرصت سوزی بشه. کلاً باید با انرژی کارارو انجام داد. شما قرار هستش که فقط در یک الی دو تا از این اپلای ها موف بشی پس جای ناامیدی نداره.

سلام دوستان ، وقتتون بخیر باشه. ما آدما معمولاً به دنبال یک زندگی با کیفیت هستیم، مثلاً کمتر کسی رو پیدا می کنیم که بگه نه من دلم نمیخواد خونه داشته باشم، دلم نمیخواد ماشین داشته باشم، دلم نمیخواد پول دربیارم و اصلاً پول بده و . . حالا یکی از راه هایی که افراد معمولی انتخاب می کنن برای پول داشتن و یک رفاه نسبی اینه که درس بخونن، انقدر درس بخونن و مقطع تحصیلی رو بالا ببرن که به نسبت اون موقعیت شغلی عالی و در نتیجه دستمزد و یا حقوق بهتری داشته باشن، اما

سلام دوستان ، وقتتون بخیر باشه. تو زندگیمون، توی واقعیت، توی لحظه هایی که میگذرن تو هر تیک تاک ساعت ممکنه یکی یه جای این دنیا برگرده به یکی یا به خودش بگه: از ماست که بر ماست. هر اتفاقی که برامون میوفته، هر رفتاری، هر برخوردی، هر تصادفی، هر حرفی و . که پیش میاد، اغلب بخاطر این بوده که خودمون یک عملی داشتیم که حالا دقیقاً عکس العملشون رو می بینیم. اولش برامون عجیب غریب میاد، برامون عین علامت سواله، اولش برامون تلخیش عین زهرماره، کم کم شاید بفهمیم و درک

سلام دوستان ، وقتتون بخیر باشه. بحث این روزای پدر و مادرا برای بچه هاشون شده کنکور، کنکور، کنکور. این غول بی شاخ و دمی که تمام روان و اعصاب و روح بچه های ما رو لگد مال می کنه. غولی که قراره به ما بگه شایستگی تو چقدره، هوش تو چقدره، میزان فهم تو چقدره و . . ولی واقعا همینجوره؟ این سوال مدتیه ذهنمو مشغول کرده واقعاً یه کنکور لعنتی باید باعث شه ما از رویاها و آرزوهامون دست بکشیم؟ زمان ما(15 سال قبل) کنکور ریاضی بسیار روی بورس بود و عمدتاً بچه های زرنگ و

سلام دوستان ، وقتتون بخیر باشه. امروز میخوام در مورد مرز فضولی و کنجکاوی چند خطی بنویسم. یه وقتی ما به حریم شخصی فرد احترام میذاریم، سوالاتمون هم مودبانه اس و باعث رنجش دیگری نمیشه که به این میگن کنجکاوی. اتفاقاً برای تحقیقات علمی همین کنجکاویه که باعث میشه ما بریم دنیال یک سری سوالات. اما اگر سوالات ما باعث رنجش فردی شد، اگر سوالات ما باعث نا امن شدن فضا برای مخاطبمون و فرد مقابلمون شد، اگر سوالات ما باعث شد به حریم شخصی اون فرد، علی رغم میل باطنی اون فرد